به گزارش خبرنگار اجتماعی پایگاه خبری تحلیلی «اقتصاد کشور» هزینه متوسط برگزاری مراسم عروسی در سال ۱۴۰۳ به بیش از ۱۵۰ میلیون تومان رسیده که فشار اقتصادی بر جوانان و خانواده‌ها را به اوج خود رسانده است؛ کارشناسان بر لزوم بازگشت به الگوی ساده‌زیستی و ترویج مراسم محلی تأکید می‌کنند.
در ماه‌های اخیر، بسیاری از خانواده‌ها از افزایش بی‌ضابطه هزینه‌های مراسم عروسی گلایه داشته‌اند. ثریا احمدی، ۲۷ ساله از اهالی زنجان، می‌گوید:
«تابستان امسال بابت یک ضیافت ساده با ۲۰۰ مهمان بیش از ۱۲۰ میلیون تومان هزینه کردیم؛ هنوز اقساط جهیزیه‌ام باقی است و شب عروسی را با نگرانی سپری کردم.»
مطابق آمار رسمی سازمان جوانان وزارت ورزش و جوانان، متوسط مخارج عروسی در کشور طی سه سال گذشته بیش از ۴۵٪ رشد داشته و در برخی کلان‌شهرها حتی به ۲۰۰ میلیون تومان رسیده است. این روند نه‌تنها انگیزه ازدواج را کاهش داده، بلکه به گسترش بدهی‌های خانوادگی و رکود ازدواج منجر شده است.
دکتر حسین صادقی، جامعه‌شناس دانشگاه تهران، در تحلیل وضعیت می‌گوید:
«الگوهای تجمل‌گرایانه و تقلید از رسانه‌های غربی موجب شکل‌گیری هنجارهای غیرواقع‌بینانه شده؛ بسیاری از خانواده‌ها برای «آبرو» حاضرند هزینه‌هایی بکنند که توان مالی‌شان را طاق می‌زند.»
از سوی دیگر،یک پژوهشگر فرهنگ اسلامی، تاکید می‌کند:
«اسلام ازدواج را ساده و ارزان توصیه کرده است؛ مراسم عروسی باید فرصت انسجام خانوادگی باشد، نه میدان نمایش ثروت و تفرقه طبقاتی.»
در برخی شهرها، بازگشت به «مراسم محلی» با هزینه‌های حداقلی شروع شده است. در دهستان لوداب چهارمحال و بختیاری، ۵۰ خانواده مراسم خود را در قالب یک جشن عمومی و با هزینه متوسط ۲۰ میلیون تومان برگزار کردند و بخشی از صرفه‌جویی را به خیریه محلی اهدا نمودند. خبرنگار ما گزارش می‌دهد که در این مراسم، اجرای موسیقی محلی، سفره ساده نذری و پوشش لباس سنتی از استقبال گسترده اهالی برخوردار شد.
پیشنهادات عملی
-
تدوین دستورالعمل ساده‌زیستی از سوی وزارت ورزش و جوانان با همکاری سازمان اوقاف برای برگزاری «مراسم پایلوت».
-
ایجاد کاروان‌های اطلاع‌رسانی در دانشگاه‌ها و مراکز مشاوره ازدواج برای ترویج سبک عروسی اسلامی–ایرانی.
-
انتشار الگوی هزینه مدیریت‌شده (دفترچه راهنما) شامل سقف بودجه‌های منطقی برای دسته‌های مختلف خدمات مراسم.
بازنگری در نحوه برگزاری عروسی، نه تنها به کاهش فشار اقتصادی منتج می‌شود، بلکه به گسترش فضائل اخلاقی و همبستگی اجتماعی نیز کمک می‌کند؛ در نقطه مقابل، ادامه روند تجمل‌گرایی می‌تواند شکاف طبقاتی و فشار روانی بر جوانان را تشدید کند.
